مدیریت بحران

چند روز پیش به علت بیماری یکی از نزدیکان یکی دو روزی در بیمارستان بودم. طی این مدت افراد مختلفی در سنین متفاوت با بیماری‌های گوناگونی مراجعه می‌کردند. پرسنل بیمارستان با صبر و حوصله، ابتدا با نوع بیماری فرد آشنا می‌شدند و سپس ایشان را راهنمایی می‌کردند. چیزی که بسیار جلب توجه می‌کرد حالت متفاوتِ رفتارهای دو طرف ( بیمار یا همراهانش و پرسنل بیمارستان ) در مواجهه با یک موضوع بود. یک طرف بسیار عصبانی، مضطرب، کلافه و طرف دیگر خونسرد، آرام و منطقی.

این نوع رفتارهای متفاوت و بعضا متضاد، یک دلیل دارد : مدیریت بحران.

یکی از بزرگترین دلایلی که بسیاری از انسانها در مشکلات با آن مواجه هستند عدم توانایی در عبور از بحران است. فرض کنید خبر یک آتش‌سوزی را می‌شنوید؛ چه حالی به شما دست می‌دهد؟ حال اگر همان خبر را به یک فرد آتش‌نشان بدهند چه خواهد شد؟ قطعاً تفاوت‌ها بسیار است. من و شما ممکن است بسیار ناراحت، نگران، پریشان و سرگردان شویم؛ در حالی‌که آن فرد آتش‌نشان ضمن آن‌که خونسردی خود را حفظ می‌کند به دنبال راهکاری برای حل مشکل است. صحبت من مربوط به داشتن تخصص نیست؛ بلکه بحث حفظ آرامش و خونسردی و در همان حال هم کمک در راستای موضوع اتفاق افتاده است. مثالی دیگر : شخصی ، عزیزی را از دست می‌دهد. در این اتفاق دو نوع رفتار می‌توان انجام داد : اول مثل همان فرد با شیون و زاری تمام انرژی خود را تخلیه کنیم. و دوم آن‌که ضمن حفظ خونسردی، به دنبال انجام دادن کارها و برداشتن موانع باشیم. متاسفانه نوعی فرهنگ غلط رایج شده که هر کسی در مراسم عزا بیشتر و شدید تر گریه و زاری و شیون کند، حتماً به آن مرحوم علاقه بیشتری داشته‌است.

داشتن مدیریت بحران، کاری است که ما در تمام مراحل زندگی همیشه از آن غافل هستیم. همیشه به دنبال نوعی انرژی می‌گردیم که جنس این انرژی با انرژی‌های دیگری که شناختیم، متفاوت است ( در مقاله‌ایی آن‌را بررسی خواهیم کرد).

حفظ خونسردی، عدم از دست‌دادن تعادل روانی و فکری، کمک به خود و دیگران را می‌توان نمونه‌هایی کوچک و البته مهم، در امر مدیریت بحران دانست.

در این مورد بیشتر صحبت خواهیم کرد.