عدم توانایی مدیریت بحران ( قسمت اول )

چندی قبل در مقاله‌ی مدیریت بحران، دوست عزیزی سوالی پرسیده بودند که من قول دادم جواب ایشان را بنویسم.

سوال این بود : در مورد مدیریت بحران یه سوال دارم . امکان داره کسی همیشه بحران را به خوبی مدیریت کرده ولی دیگه این توانایی رو یواش یواش از دست بده و دیگه نتونه مدیریت کنه؟ اگه دلیل رو هم مطلع هستید که چرا پیش میاد بفرمایید خوشحال میشم نظر شما رو بدونم.

سوال زیبایی پرسیده شده بود. اینکه برخی افراد پس از مدتی نمی‌توانند مدیریت بحران داشته باشند. برای پاسخ دادن به این سوال می‌بایست موضوع را از چند جنبه مورد بررسی قرار داد که اشاره می‌شود.

بحران اتفاقی است که بصورت ناگهانی و خارج از برنامه رخ می‌دهد. با آن‌که وضعیت اضطراری ایجاد می‌کند؛ ولی ماندگار نیست. هر کدام از بحران‌هایی که رخ می‌دهند خاستگاه متفاوتی دارند. برخی دسته‌بندی بحران‌ها عبارتند از : بحران شخصی یا شخصیتی، بحران اجتماعی، بحران سیاسی، بحران اقتصادی و غیره. برخی بحران‌ها یک نفر و برخی دیگر افراد زیادتری را درگیر خود می‌کند. هر بحران راه برون‌رفت خودش را دارد که هر فرد می‌تواند برای گذر از آن به دانسته‌های خود یا تجربه افراد دیگر رجوع کند. هر بحران در هر مقطعی که باشد، بخشی از انرژی درونی ما را از بین می‌برد و این از دست دادن انرژی ما را بیشتر در آن بحران غرق می‌کند. تجربه ثابت کرده افرادی که در بحران‌ها انرژی کمتری مصرف می‌کنند، می‌توانند تصمیمات بهتر و راهکارهای صحیح‌تری پیدا کنند.

انسان‌هایی که در بحران‌های بوجود آمده از مشاوره و راهنمایی افراد دیگر استفاده می‌کنند، کمتر درگیر شده و زودتر از آن بحران عبور خواهند کرد. البته به شرطی که فرد مشورت دهنده صاحب نظر در آن حوزه یا بخش باشد. از طرفی، درگیری بیشتر ( تحت هر عنوان ) در آن بحران، وضعیت را بغرنج می‌کند و حتی گاهی اوقات اختیار عمل از دست می‌رود و فرد تصمیمات آنی گرفته که بیشتر آنها نیز اشتباه است.

چاره چیست؟ چه کنیم؟ آیا می‌توانیم جلوی بحران را بگیریم؟ سوال اساسی این است که چگونه باید بحران را مدیریت کنیم؟