پس از تراکم و بوجود آمدن نوترون و پروتون‌ها در جهان هستی و در کنار هم قرار گرفتن آن‌ها، مولکول‌ها و اتم‌ها پدیدار می‌شوند. این جریان تشکیل اولین اتم‌ها و مولکول‌ها چیزی نزدیک به یک میلیارد سال برآورد شده است.

کره‌ی زمینی که ما در آن زندگی می‌کنیم، چهار و نیم میلیارد سال پیش پدیدار شده‌است. فرضیه‌های مختلفی در مورد نحوه پیدایش و نوع ساختار اولیه آن مطرح شده که ما به علت تطویل مطلب از آن‌ها صرف‌نظر می‌کنیم و وارد جزئیات آن نمی‌شویم ( چرا که یک بحث کاملاً تخصصی است ). البته لازم به ذکر است که تشکیل زمین بصورت دفعه‌ایی نبوده؛ بلکه طی ده تا بیست میلیون سال این‌گونه یک‌پارچه شده است. چرا که زمین پس از برخوردهای بزرگی که با اجسام دیگر داشته، به مرور زمان و بر اساس میدان‌های مغناطیسی و الکترومغناطیسی تشکیل شده است.

حیات بر روی کره زمین تقریبا از دو و نیم میلیارد سال پیش با پیدایش اولین تک سلولی آغاز شده است. طی میلیارد ها سال که از عمر کره زمین می‌گذرد، این تک سولی با توجه به محیط پیرامون و نیازهای موجود شروع به تکثیر می‌کند و گونه‌های مختلف گیاهی، نباتی، حیوانی و انسانی را بوجود می‌آورد.

در این بین نظرات مختلفی مطرح است که اول گیاه بوجود آمده یا حیوان؟

با مطالعات و تحقیقاتی که داشتم، نظریات دانشمندانی که اولین موجود زنده را گیاه نامیده بودند بیشتر مورد قبول و اجتماع دیگر دانشمندان واقع شده بود. گیاهان برای تغذیه نیازی به حیوانات ندارند؛ بلکه این حیوانات هستند که برای بقا نیاز به گیاهان دارند. از این رو این نظریه قابل قبول‌تر می‌نماید.

پس از پیدایش و بوجود آمدن گونه‌های مختلف گیاهی و جانوری، به دلیل نوع زیست جانوران و گیاهان، آن موجودات عادات، گونه‌ها، اندام‌ها، نوع تغذیه و البته نوع شکار و تهیه لانه و محل زندگی خود، رفتارهای متفاوتی داشتند. بر همین اساس مکان پیدایش ( یا رشد کردن ) هر دسته از حیوانات در نقاطی مختلف بر روی کره زمین مشخص شد. بطور مثال خرس‌های سفید ( که از آنها به عنوان خرس قطبی نیز یاد می‌شود ) در مناطق سردسیر، عقرب و رتیل در مناطق گرمسیر یا حتی می توان این‌گونه نیز گفت که ماهیان درون دریا.

این مثال خاص شاید برای برخی خنده‌دار باشد و گفته شود : مگر ماهی به غیر از آب هم می‌تواند جای دیگری زنده بماند و زندگی کند؟

پاسخ سوال به بحث تکامل بر می‌گردد. در تکامل می‌گوییم : دگرگونی در یک یا چند ویژگی موجودات که طی مرور زمان به صورت‌های مختلف در جمعیت‌های مختلف رخ می‌دهد.

قطعا ماهی‌ها در جایی غیر از آب نمی‌توانند زنده بمانند. ولی می‌بینیم که شاخه‌ایی از ماهی‌ها جدا شده که می‌تواند هم در آب و هم در خشکی ادامه حیات دهد : دوزیستان.

دو زیستانی مانند قورباغه می‌تواند در خشکی و آب غذای مورد نیاز خودش را تهیه کند و اکسیژن را هم از آب و هم از هوا دریافت کند. نکته جالب توجه اینجاست که انسان نیز در همین وضعیت قرار دارد. یعنی تا هنگامی‌که در رحم مادر قرار دارد از اکسیژن درون آبی که پیرامونش قرار دارد استفاده می‌کند و پس از به دنیا آمدن از اکسیژن موجود در هوا برای ادامه حیات خودش سود می‌برد.

 

پس در فرآیند تکامل موجودات ( اعم از گیاهان و حیوانات ) بر اساس منطقه محل رشد و نمو خود و البته نیاز، به سمت اصلاح و بهبود ساختار وجودی در حرکت هستند.

این مطلب را به اشتراک بگذارید
Facebook
Twitter

شاید این مطالب هم برای شما جالب باشد:

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

مطالب اخیر